Το Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Αγίου Δημητρίου επιστρέφει στη σκηνή του δημοτικού θεάτρου Μελίνα Μερκούρη (στο Δημαρχείο της πόλης) κάνοντας πρεμιέρα την Παρασκευή στις  17 Μαίου 2024 – και  για 6 μόνο παραστάσεις –με  το έργο του Στανισλάβ Στρατίεβ: «Το Σακάκι που Βελάζει», σε σκηνοθεσία – διδασκαλία της Γεωργίας Αθανασιάδου.

Οι παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν στις  17, 18 & 19 /5/2024 & 24, 25 & 26 /5/ 2024  στις 20:30 μ.μ.

Η είσοδος θα  είναι ελεύθερη για το κοινό.

Κύρια θεματική του έργου «Το Σακάκι που Βελάζει»  είναι  το τέρας της  γραφειοκρατίας  σε όλες τις μορφές της και ο Στρατίεβ μέσω αυτής αποδομεί  τους μηχανισμούς της. Ο  ήρωας του έργου, Ιβάν,  θύμα της γραφειοκρατίας, υποχρεώνεται να πληρώσει φόρο για το πρόβατο που δήθεν εκτρέφει. Ο παραλογισμός  όσων και όποιων  διαδικασιών  εκπροσωπούν  τη  γραφειοκρατία, συνθλίβει τον άνθρωπο, ο οποίος εξαναγκάζεται να αντιμετωπίσει μόνος του αυτόν τον πολύμορφο και αδηφάγο μηχανισμό. Μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τις ιδέες, τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του. Ένας σημαντικός άξονας του έργου είναι ο χαμένος χρόνος. Ο χρόνος που μεταφράζεται σε ώρες, γιγαντώνεται σε εβδομάδες και φεύγει σαν αέρας μέσα από τις εποχές που επαναλαμβάνονται, ενώ ο άνθρωπος μένει στάσιμος και περιμένει… «Κάποιος να έρθει, κάτι να γίνει…». Με τιτάνια προσπάθεια  και μεγάλη αποφασιστικότητα εμμένοντας στις αρχές και τα ιδανικά του ο Ιβάν θα φτάσει στη δικαίωσή του: την αλήθεια.

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ: Ιβάν Αντόνωφ: Ζάχος Πιτσικάλης,  Κουρέας: Χρήστος Καστόρης,  Αφεντικό του Κουρέα: Άγγελος Κανάς , Ευγένιος: Σπύρος Κορώνης,  Τζόρο: Λευτέρης Πανοσιάν,  1η Χωρικός: Όλγα Λάου,  Ντίκα: Νατάσα Σαμαρά,  Υπάλληλος I: Ειρήνη Νοικοκύρη,  Άνθρωπος στο ασανσέρ: Άγγελος Κανάς,  Γυναίκα του ανθρώπου στο ασανσέρ: Σοφία Τσιρώνη,  2η Χωρικός: Σοφία Τσιρώνη,  Υπάλληλος ΙΙ: Ματίνα Στουπάκη,  Προϊσταμένη: Αγγελική Πιπέρα,  Υπάλληλος ΙΙΙ: Χριστίνα Ανδρούτσου,  Υπάλληλος ΙV: Μελίνα Γεροντάκη,  Ντερμεντζίεβα: Φαίη Βόμβα,  Νοικοκυρά: Νατάσα Σαμαρά,  Υπάλληλος V: Όλγα Λάου,  Κόρη του ανθρώπου στο ασανσέρ: Ειρήνη Νοικοκύρη,  Ψυχίατρος: Μάρτζι Τακανίκου,  Υπάλληλος VI: Μαρία Θεοδωροπούλου,  Ιβάνωφ: Χρήστος Καστόρης

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ – ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ: Σκηνοθεσία – Διδασκαλία: Γεωργία Αθανασιάδου Σκηνικά – Κοστούμια – Artwork: Ελένη Νανοπούλου Μετάφραση Κειμένου: Νότης Παρασκευόπουλος Κατασκευή σκηνικού: Χρήστος Σταματελόπουλος Παραγωγή: Τμήμα Πολιτισμού – Δήμος Αγίου Δημητρίου.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ  ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ, ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ: Το έργο, ξεκινώντας από τον τίτλο του, σε προδιαθέτει σε μία σατιρική κωμωδία βασισμένη στο θέατρο του παραλόγου.  Όμως μετά τις πρώτες αναγνώσεις και όταν αρχίσαμε να συζητάμε τις προσωπικές μας εμπειρίες, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν πρόκειται ακριβώς για θέατρο του παραλόγου.  Καθώς ο συγγραφέας θίγει με τόσο καίριο τρόπο το ζήτημα της γραφειοκρατίας, αντιληφθήκαμε ότι πρόκειται για έναν «Υπαρκτό Παραλογισμό», κι αυτό γιατί το σύστημα της γραφειοκρατίας θρέφει αυτόν τον παραλογισμό, μέσα από ένα χαώδη λαβύρινθο διαδικασιών αλλά και συμπεριφορών.

Έτσι, το έργο του Στρατίεβ, όσο αυτό το τέρας εκτρέφεται θα παραμένει επίκαιρο, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει. Ωστόσο ο συγγραφέας δεν μένει μόνο σε αυτό το επίπεδο. Ο Ιβάν, κεντρικός ήρωας του έργου, με μεγάλη προσπάθεια και αποφασιστικότητα παλεύει για να κερδίσει αυτόν τον αγώνα και εν τέλει τα καταφέρνει… Αυτό το πείσμα και την αποφασιστικότητα μας μεταφέρει ο Στρατίεβ μέσα από το έργο του και μας καταδεικνύει πως για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε κάθε δύσκολη διαδρομή, πρέπει να είμαστε εκεί με όλο μας το είναι, χωρίς να εγκαταλείπουμε τις αξίες και τα ιδανικά μας, μέχρι τη στιγμή που θα φτάσουμε στην κάθαρση, τη λύτρωση, το στόχο… κι ύστερα πάλι από την αρχή… Καλή θέαση.

Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού & Αστικής Πανίδας Κ. Αγγελική Σαραβελακή, σημειώνει: «Το θέατρο είναι πολύ περισσότερο από απλή ψυχαγωγία. Είναι ένας κόσμος όπου οι ιστορίες ζωντανεύουν και οι συναισθηματικές συγκινήσεις μεταφέρονται. Μέσα από το θέατρο, οι άνθρωποι βιώνουν εντονότερα την ανθρώπινη εμπειρία, αντιμετωπίζοντας θέματα και συναισθήματα που μπορεί να μην είχαν συναντήσει αλλιώς. Και όταν ασχολούμαστε με το θέατρο, δεν ανακαλύπτουμε μόνο την αξία της τέχνης, αλλά επίσης τη δύναμη της συνδεσιμότητας και της ενασχόλησης με τους άλλους. Έτσι, το θέατρο δεν είναι απλώς μια σκηνή, αλλά ένας καθρέφτης της ανθρώπινης ύπαρξης και μια πηγή έμπνευσης για όσους τολμούν να το εξερευνήσουν.»