H 8 Μάρτη, ως μια ημέρα ιστορική, δεν δίνει μόνο συμβολικά φωνή σε εκείνες που δεν έχουν βρει ακόμη τη δική τους: σε γυναίκες, κορίτσια και θηλυκότητες που μοιάζουν αόρατες, αφανείς και απούσες μέσα στις πόλεις μας, σε εκείνες που ζουν διαφορετικές πραγματικότητες σε σχέση με την κοινωνική τους τάξη, τη σεξουαλικότητα, την υγεία/ αναπηρία, την εθνότητα, τη θρησκεία και την ταυτότητα φύλου τους.

Η 8 Μάρτη, ειδικά μετά το #metoo στην Ελλάδα, έδωσε πραγματικά φωνή σε όσες αδικούνται.

Πώς συνέβη αυτό;

Με μια πλημμυρίδα κινητοποιήσεων των φεμινιστικών κινημάτων, των γυναικείων οργανώσεων, των συλλογικοτήτων και των συνδικάτων, που απλώθηκε ως ασπίδα μαχητικότητας και αλληλεγγύης, υπενθυμίζοντας πως στα δύσκολα θα είμαστε εδώ η μια για την άλλη. Συλλογικά, αγωνιστικά, μαζικά και αλληλέγγυα. Η σύγκλιση άλλωστε αυτή των φεμινιστικών κινημάτων και των γυναικείων οργανώσεων, παρόλα τα διαφορετικά βιώματα, τις διαφορετικές εμπειρίες και αφετηρίες είναι αυτή που κατάφερε να διεκδικήσει δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια για τις επιζώσες και τα θύματα της πατριαρχικής έμφυλης βίας και κακοποίησης, μέσα από διεκδικήσεις και συνεχή παρουσία σε δικαστήρια και εφετεία.

Για μένα, ως γυναίκα σε θέση ευθύνης στη σύγχρονη Ελλάδα, η 8 Μάρτη σημαίνει κάτι ακόμα πιο μεγάλο και ακόμα πιο μαζικό.

Σημαίνει μαχητικές γυναίκες, όλων των ηλικιών, να είναι εκεί έξω ενωμένες, σε μια μεγάλη φεμινιστική απεργία διεκδίκησης της κοινωνικής δικαιοσύνης, του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και της σεξουαλικής/αναπαραγωγικής υγείας και ελευθερίας, της ανατροπής της έμφυλης καταπίεσης, της εξάλειψης της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Και ακόμα περισσότερο, ένα κίνημα ενάντια στον ρατσισμό, τον πόλεμο και τις αυταρχικές πολιτικές της οικονομικής εξαθλίωσης και την περιβαλλοντικής καταστροφής του πλανήτη.

Γιατί πάντα αυτή ήταν η 8 Μάρτη τις τελευταίες δεκαετίες. Η διαθεματικότητα των διεκδικήσεων είναι που κάνει τα αιτήματα και τις αξιώσεις του γυναικείου και φεμινιστικού κινήματος, σχετικά με το εκάστοτε κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό συγκείμενο και περιβάλλον. Η πολυεπίπεδη προσέγγιση της αλληλεγγύης, χωρίς όρους, στέκεται ως παράδειγμα για τις νέες γενιές γυναικών.

Αυτές τις ημέρες που το βαρύ πένθος του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, σκεπάζει την Ημέρα των Γυναικών, θα βρεθούμε ως Δήμος κι εγώ ως Δήμαρχος στο δρόμο και θα συμμετέχουμε στη φεμινιστική και πανελλαδική απεργία στις 8 Μάρτη, για να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει, φωνάζοντας ένα δυνατό “Ποτέ ξανά!”

Μαρία Ανδρούτσου
Δήμαρχος Αγίου Δημητρίου